Anselm Grün zoekt in Benedictijnse wijsheid voor het ware leven spirituele wijsheid niet per se in hoge idealen of in mystieke extase. Hij toont een spiritualiteit die voor ons allen bereikbaar is. Het meest spiritueel is het leven wanneer het niet loopt, wanneer we ogenschijnlijk aan de grond zitten. Juist dan stellen wij ons open voor een houding van ‘deemoed’ en is verlichting vindbaar. Voor de seculiere mens is spiritualiteit niet alleen bereikbaar via oosterse tradities: ook de christelijke spirituele traditie blijkt heel bruikbaar.