Tekst achterflap

‘Je haalde een jongen uit het bos en leerde hem lezen en schrijven. Dan rooide je het bos en bouwde een technische hogeschool en je stuurde hem daarheen.’

V.S. Naipaul, Een bocht in de rivier

Het leek zo simpel. Vanaf zijn achttiende, als student aan de Landbouwuniversiteit Wageningen, wilde Frank Westerman waterputten slaan in de woestijn. Hij haalde zijn tropenprikken in Hotel De Wereld, waar op 5 mei 1945 de Duitse capitulatie is getekend, en trok naar Cuba, Jamaica en Peru.

Meedraaiend in het ontwikkelingscircus bij de Aymara-indianen in de Andes besluipt hem de vraag: ‘Waarom is opbouwen zoveel moeilijker dan afbreken?’

Hotel De Wereld is een kroniek over de ontsporing van de ontwikkelingstrein. Alle verhaallijnen komen samen in een reeks actuele reisreportages over Pablo Escobar en Gabriel García Marquez in Colombia, de ‘revolutionaire zelfmoord’ van 913 Amerikaanse sekteleden in Guyana, en de faraonische, eeuwig falende kanaalambities van Nicaragua.

In Paramaribo blikt hij samen met zijn Surinaamse studievriend Manodj Hindori terug op alles wat anders is gelopen dan hoe de jonge landbouwingenieurs het ooit voor zich hadden gezien. Staande voor het zieltogende tweede Hotel De Wereld in het rijstdorp Wageningen in West-Suriname, hoort Frank Westerman tot zijn verbijstering de roep om de terugkeer van de witte ingenieur.

Details